Facsimile – Solo show @ C.A.M Gallery

Facsimile

Hem önceki “Muta-morfoz” hem de mevcut “Facsimile” serisi kentsel alanın daimi dönüşümüne odaklanıyor. Daha eski olan “Muta-morfoz” ince uzun panoramaları bildik fotografik oranlara indirgeyerek kentsel içeriği azamide tutarken, “Facsimile” çeşitli kentsel bileşenler arasındaki dikkate değer dinamiklere dikkat çekebilmek için şehrin belli bölgelerini dikey düzlemde uzatıyor. Bu bağlamda, “Muta-morfoz”u kentin tüm zonlarına eşit mesafede odaklanan geniş yelpazeli bir iş bütünü olarak; “Facsimile” serisini ise şehrin hiyerarşisini daha rahat okuyabilmek üzere belli kentsel zonların yok edildiği daha dar kapsamlı bir seri olarak görmek olası.

Kentler sadece yukarıya doğru büyür gibi görünse de, aslında iki dünya barındırırlar: Birincisi herkesin bildiği Üstdünya, yani kentin yer seviyesi üzerindeki bölümü; diğeri de Altdünya, yani yerin altı. Sağlıklı gelişmiş metropollerin çok girift ve büyük bir yeraltı altyapıları olsa bile, kentlerin en çok yaşanan, deneyimlenen ve algılanan bölümleri yerin üstündeki bölümleridir: Üstdünya. Altdünya’da ise geçici olarak var olduğumuz ve orada yaşamadığımızdan dolayı Altdünya genelde görmezden gelinir, olumsuz algılanır, küçümsenir ve çoğunluk tarafından antipatik bulunur.

“Facsimile” serisi, Üstdünya ve Altdünya arasındaki eşik olan ufuk noktasına yakın konumdaki bir çizginin seçilmesi ve dibe doğru uzatılması ile elde ediliyor. Bu uzatma eyleminin, sayısız renkte binlerce ince ve kalın çizgiden oluşan görsel sonucu, kentlerin tarihlerinde barındırdığı çok sayıda zaman-katmana gönderme yapıyor. Ek olarak, aynı optik efekt, kentleri yönetenlerin binalarının her daim şehir siluetlerinin en tepesinde yer aldığını betimliyor. Bu süreçte, kent sakinlerinin görece küçük ölçekteki evleri silinerek Altdünya’daki ayrışık çizgi bütününün parçalarına dönüşürken, kurumsal ve finansal yapılar oldukları gibi duruyorlar. Dikey çizgiler aynı zamanda, hatlar kötü olduğunda ve iletişim kesildiğinde faks mesajlarında oluşan teknik arıza estetiğine de gönderme yapıyorlar. Bu da, kentin özelleştirilmiş ve mutenalaştırılmış bölgeleri ile meskun bölgeleri arasındaki iletişimsizliğe işaret ediyor.

“Facsimile Vol.2” ise kentlerin yaşamımızdaki yeri ve varlık nedenini farklı bir boyuta taşıyor. Serinin ilk safhasında alt ve üst dünya arasında var olan ayrışma, ikinci safhada kent-kırsal, diğer deyişle insan-doğa arasındaki gerilime dönüşüyor.

————————————————————–
Facsimile

Both previous “Muta-morphosis” and present “Facsimile” series focus on the perpetual transformation of the urban scenes. While the older series, “Muta-morphosis”, maximizes the urban content by shrinking very long panoramic photos into a photographic frame with a typical ratio, “Facsimile”, on the other hand, extends certain parts of cities to attract attention to particular dynamics among various urban components. In this context, it is possible to consider “Muta-morphosis” series as a “broad” body of work, which rather focuses on the egalitarian aspect of all urban zones that form a city; and “Facsimile” series as a relatively “narrower” body of work where certain urban zones disappear in order to make the hierarchy of cities visually more legible.

Cities may seem to grow only upwards, but they actually accommodate two different worlds: First being the obvious Überland, the city over the ground level; and the other Unterland, the underground. Even though soundly developed metropolises have a very intricate and large underground infrastructure, the most lived, experienced and perceived urban world appears to be the one above: Überland. Unterland is usually ignored, misperceived, underestimated and not particularly pleasing by many; since the times we spend in the Unterland is usually temporary and we do not reside there.

The “Facsimile” series is obtained by selecting a single horizontal line, very close to the horizon, which happens to be the threshold between Überland-Unterland and extending this line towards the bottom. The visual result of this extension, composed of thousands of thin and thick vertical lines in numerous colors, refers to the various chrono-layers that a city accommodates in its history. In addition, the same optical effect happens to graphically illustrate the fact that what remain at the top of city skylines are what rule the city. While the individual citizens’ relatively smaller homes get erased and become part of the heterogeneous line entity of the Unterland, institutional and corporate edifices stay intact. The vertical lines also refer to the erratic fax message glitch aesthetic that happens when the telephone line, in other words communication drops. This refers to the lack of communication between the corporatized, gentrified and the residential areas of cities.

“Facsimile Vol.2” carries the presence and basis of existence of cities to a different dimension. The dissolution that existed between the Überland and Unterland in the first version; transforms into a tension in Vol.2, between urban-rural, in other words between human-nature.